ცხოვრებაში ლამაზი მომენტი

ცხოვრება არის საჩუქარი, რომელიც წარმოდგენილია ჩვენთვის თავისი ჭეშმარიტებითა და შეცდომებით. მიუხედავად ყველა მიზეზის გამო, რომ მადლობელი ვიყოთ ჩვენთვის, რამდენად შორს არის ჩვენგან. ცხოვრება არასწორია თუ სწორი, მაგრამ ჩვენ უნდა ვიცხოვროთ შეცდომების შემცირებით. იმის გამო, რომ ვიცით, რომ უამრავი ადამიანია, ვინც შეიძლება ჩვენთან საუბარი, როდესაც არასწორად მოიქცევიან. მაგრამ როდესაც ამას სწორად ვაკეთებთ, მხარი დაუჭირა.

არსებობს სხვა რამ, რაც ცხოვრებაში მეგობრობას და საუბარს ჩაანაცვლებს. შემდეგ აღარ დარჩა კაცობრიობა ჩემს საიტზე, სადაც ის ძველი დრო იყო. რა არის სიცოცხლის დანაშაული, თუ მარტოობას ურჩევნია? მიზეზები იმ მომენტებისა, როდესაც ჩვენ ვერ ვიქნებით საყვარელ ადამიანებთან ერთად, არის საკუთარი არჩევანი. ან მიზეზი ჩვენი განსაკუთრებული შექმნის განსაკუთრებული მომენტებიდან.

უნდა ვიცხოვროთ ცხოვრება ლამაზი და ბედნიერი თუ არა. მაგრამ არ უნდა დავინახოთ ცხოვრება ისე, როგორც გუშინ ან ხვალ, ან დღესაც. ხვალინზე იმედი, ხვალ გადადება არის ხვალინდელი გაურკვევლობა. და ჩვენ არ ვიცით, რას მოუტანს ხვალ დროულად. მაგრამ მზე ყოველდღე მატულობს, ასე რომ ჩვენ ვხედავთ მას. ცხოვრება ყოველი ჩვენგანია.

ცხოვრება რთულია, მაგრამ ცხოვრების ფილოსოფია უნდა გვქონდეს. ცხოვრება; აჩვენებს თქვენს მტკივნეულ სახეს. მაგრამ ტერმინის მნიშვნელობა, რომელსაც სიცოცხლე ეწოდება, იცვლება იმ მნიშვნელობებით, რასაც ჩვენ ადამიანები ვამატებთ. მხოლოდ ერთი არსებაა, რომელიც მას კარგს ხდის და მას ცუდად აქცევს. უარყოფით ნივთთან შეხვედრა, მცდელობა, ტანჯვა, ტანჯვა, ტირილი, ტანჯვა, მოკლედ რომ ვთქვათ, ადამიანს არ სურს რაიმეს დასრულება და მოხმარება. იმის გამო, რომ ადამიანი ფიქრობს, რომ ის ცხოვრებას უკავშირდება ბამბის ძაფით. და თუ ის ამ ყველაფერს გაივლის, ფიქრობს, რომ ის გაწყვეტს ყველა კავშირს ცხოვრებასთან.

მაგრამ შენ არასოდეს იცი? თუ მიაღწევთ ადგილს ძალისხმევის გარეშე, არ შეიძლება ბედნიერი იყოთ, თუ ბედნიერი ხართ ტანჯვის გარეშე, ვერ გაეგოთ რა არის ბედნიერება, ვერ მიხვდებით რა არის სიხარული, არ გეწყინება, როგორ უნდა იცინოთ, თუ არ იცით გულწრფელად, ტირილით. ძნელია შეცდომის გარეშე სწორად პოვნა. როდესაც დრო დადგება, მოდით, გავტეხოთ, საჭიროების შემთხვევაშიც დავარღვიოთ, მაგრამ კონსტრუქციულად არასდროს დავთმობთ

შეიძლება ყველას გვჭირდება სიკვდილის გამოცდილება. იმისათვის, რომ გავიგოთ, რომ ის ჩაითვლება იმ სუნთქვებში, რომელსაც ვატარებთ ისე დაუნდობლად, როგორც არასოდეს დასრულდება. ის ფაქტი, რომ დრო გადის ვინმეს გარეშე, იმ ჩქარში, რომლის მოგვარებაც ყოველდღიურად არ შეგვიძლია, ალბათ, ცხოვრება მოელის, რომ შევახსენოთ განზომილებიანი სიკვდილი.

ცხოვრება არ ვიცით რამდენი სუნთქვა მოგვცეს. ჩვენ კი ჩვენს უკმაყოფილებას ყვავის. ჩვენ უკან არ ვუყურებთ, არ მახსოვს ვინ ამბობს რას გრძნობს. ვინ იცის, რა ტკივილი შეიძლება განიცადოს მსოფლიოში, საერთოდ არ გვაწუხებს. შემდეგ, მთების გაუვალობისას, მთებში ხალხისგან ვშორდებით. ჩვენ ჩვენს მოლოდინს ისე მაღლა ვადევნებთ, რომ ჩვენს წინაშე მთაა, სანამ ამას ვიცნობთ.

ყოველთვის, როდესაც ვიღვიძებთ, ვცდილობთ ვიგრძნოთ, რომ ცხოვრების კიდევ ერთი დღე ეპატიება; რომ აღარაფერი ვთქვათ იმ ფაქტს, რომ ყველა ცოცხალი ადამიანი ერთ დღეს დააგემოვნებს სიკვდილს, მოდით გავაგრძელოთ ცხოვრება ყოველდღიურად, არ გავითვალისწინოთ იმის შესაძლებლობა, რომ ეს შეიძლება იყოს ჩვენი ბოლო დღე. მოდით ვიზრუნოთ იმაზე, რომ საჩუქარი მოგვცეს ცხოვრებაში